Νίκη Φούντα : Χτεσινή πρωινή συζήτηση απείρου κάλλους στην Βόνιτσα, ατενίζοντας τα παιδάκια να κάνουν αγώνες ιστιοπλοΐας στον Αμβρακικό (συμβολισμός).

Με πλησιάζει μια κυρία (Κ στο εξής):
Κ.: Με θυμάσαι, είμαι η τάδε. Μας τις κόψατε τις συντάξεις τελικά. Έπρεπε να παίρνω 2100 κ τελικά παίρνω 1500.
Ν (Νίκη): κακώς σας τις κόψαμε, αλλά ξέρετε η χώρα χρεωκόπησε. Τώρα προηγούνται οι νέοι άνθρωποι με τα τόσα προσόντα, να βρουν μια δουλειά κ να ζήσουν με αξιοπρέπεια, πρέπει να μπουν προτεραιότητα αυτοί κ μετά να γινει κ αποκατάσταση των συντάξεων. Τα παιδιά σας...
Κ.: Μα εγώ δεν εχω παιδιά, τί με νοιάζει;
Ν.: (ξεπερνά το πρώτο σοκ) Ε αν δεν έχετε παιδιά, σας φτάνουν τα 1500ευρώ (ευγενική ειρωνεία).
Κ.: Εμένα δεν μου έφταναν τα 3000 που έπαιρνα όταν δούλευα. Λοιπόν, για να εξηγούμαστε, εγώ θα ψηφίσω μόνο όποιον μου φέρει πίσω την σύνταξή μου. Αλλιώς Χρυσή Αυγή.
Έμεινα να την χαζεύω που ξεμάκραινε, ανήμπορη μπροστά σε μια τέτοια επιχειρηματολογία. Το δεύτερο σοκ θα κάνω καιρό να το ξεπεράσω, αλλά δεν με νοιάζει αυτό: με νοιάζει που μετά την στιχομυθία έστριψα το κεφάλι μου κ πάλι προς τα παιδιά που ανέμελα αγωνίζονταν. Όπως ανέμελη ήταν κ η δική μου γενιά πριν 20 χρόνια - κ τώρα ξενιτεύεται.